W latach 2024–2035 zaledwie 41 proc. zakupów broni zostanie fizycznie zrealizowanych w Polsce, jak podano w niedawnym raporcie Deloitte. „Aby zachować nadzór nad skalą inwestycji, państwa w tym regionie powinny ustanowić nowe ramy współpracy obejmujące rząd, przemysł państwowy i kapitał prywatny” – wskazuje badanie.
Szybki wzrost wydatków na obronę w naszym regionie niekoniecznie prowadzi do zwiększenia potencjału militarnego, ponieważ obszar ten nadal zmaga się z trzema istotnymi wyzwaniami rozwojowymi: ciągłym niedoinwestowaniem sektora zbrojeniowego, niewystarczającą skalą produkcji i ograniczonym dostępem do własności intelektualnej, zgodnie z badaniem Deloitte „Nowa architektura bezpieczeństwa: rola państwa i przemysłu w Europie Środkowej”.
„Nie mamy lat na wdrożenie tej transformacji. Znajdujemy się w sytuacji, w której konieczne jest nie tylko wzmocnienie naszych zdolności obronnych, ale także gruntowna przebudowa w wielu aspektach. Co więcej, musi to nastąpić w tempie i na poziomie finansowania, z jakimi sektor obronny w naszym regionie nie spotkał się wcześniej. Stanowi to poważne wyzwanie, które wymaga współpracy rządów, przedsiębiorstw państwowych i prywatnych. Te pierwsze powinny działać jako strategowie, integratorzy i inwestorzy, podczas gdy przedsiębiorstwa państwowe muszą być przygotowane do szybkiego zwiększenia swoich możliwości i skutecznej współpracy z sektorem prywatnym” – stwierdza Mariusz Ustyjańczuk, szef sektora obronnego w Deloitte w Europie Środkowej.
Prognozy Deloitte sugerują, że tylko 41% zakupów broni będzie fizycznie realizowanych w Polsce od 2024 do 2035 roku. Pod względem finansowym ten odsetek może być jeszcze mniejszy, ponieważ znaczna część sprzętu będzie produkowana na zagranicznych licencjach lub będzie opierać się na importowanych komponentach, jak w przypadku czołgów K2, haubic K9 lub transporterów opancerzonych „Rosomak”. Ta struktura zakupów utrudnia rozwój zastrzeżonych możliwości technologicznych, ostatecznie podważając zdolność lokalnych przedsiębiorstw do rozszerzania swojej działalności, zauważa raport.
„Jako strateg rząd powinien wyraźnie określić priorytety w zakresie zamówień publicznych i rozwoju, aby zminimalizować niepewność inwestycyjną. Działając jako podmiot ułatwiający współpracę, powinien zachęcać do partnerstw między przedsiębiorstwami państwowymi, firmami prywatnymi i społecznością akademicką. Jako inwestor może zwiększyć niezbędne zasoby poprzez bezpośrednie wsparcie i systemy zachęt, na przykład dla firm skupionych na technologiach dronów lub sztucznej inteligencji. Jako integrator państwo musi zapewnić zgodność i spójność systemu — szczególnie w obszarach takich jak obrona powietrzna, gdzie skuteczność zależy od koordynacji wielu komponentów” — dodaje Mariusz Ustyjańczuk.
„Brak stabilności i poczucia bezpieczeństwa może zniechęcić inwestorów do alokowania kapitału w nową infrastrukturę lub rozwój przedsiębiorstw, dlatego długoterminowe inwestycje w sektorze obronnym powinny być połączone z dobrze zaplanowaną strategią. Głównym celem takich inwestycji nie jest stymulowanie wzrostu gospodarczego, ale zapobieganie konfliktom. Kluczowe jest, aby środki przeznaczone na modernizację sił zbrojnych nie tylko wzmacniały nasze zdolności obronne, ale także wspierały rozwój krajowego przemysłu i innowacyjności. Jeśli wydatki zostaną mądrze rozdzielone między podmioty lokalne i międzynarodowe, możemy spodziewać się transferu technologii i wzrostu potencjału dalszego rozwoju polskich firm” – dodaje Julia Patorska, Sustainability & Climate Portfolio Leader w Polsce i Europie Środkowej w Deloitte.
Dziękujemy za przeczytanie naszego artykułu w całości. Bądź na bieżąco! Obserwuj nas w Google News.
Źródło
