Potępił złośliwość wynikającą z apatii, a także niedbalstwo, konformizm, bezmyślność oraz brak empatii i współczucia. Marian Turski zmarł w wieku 98 lat. 
Marian Turski
rbi
O śmierci wybitnego historyka, dziennikarza i byłego więźnia obozu koncentracyjnego Auschwitz poinformował tygodnik „Polityka”, z którym Marian Turski był od dawna związany.
„Z głębokim smutkiem żegnamy Mariana Turskiego, wieloletniego redaktora naczelnego „Polityki”, naszego szanowanego i serdecznego kolegę, a jednocześnie wyjątkowego strażnika pamięci, niezwykłą osobę, której głos odbijał się echem na całym świecie” – czytamy w artykule tygodnika „Polityka”.
„Świadek różnych epok, dziennikarz, historyk, mieszkaniec Oświęcimia. Przyjaciel, bystry obserwator, wyjątkowy mówca i słuchacz, człowiek o niezwykłej wrażliwości, życzliwości i serdeczności. Nasz Marian” – napisał tygodnik na Twitterze.
Biografia Mariana Turskiego
Marian Turski urodził się w 1926 roku w Druskiennikach jako Mosze Turbowicz. W wieku czternastu lat trafił do getta w Łodzi, gdzie związał się z podziemną organizacją Lewica Związkowa. W 1944 roku został wywieziony w jednym z ostatnich transportów do obozu Auschwitz-Birkenau. Tam Niemcy zabili jego ojca i brata.
W 1945 roku przeżył dwa marsze śmierci: w styczniu – z Auschwitz do Buchenwaldu i w kwietniu – z Buchenwaldu do Theresienstadt, gdzie został wyzwolony przez Armię Czerwoną 8 maja, w stanie bliskim załamania.
Po zakończeniu II wojny światowej osiedlił się na Dolnym Śląsku, skąd w 1949 r. przeprowadził się do Warszawy. Był historykiem i dziennikarzem. Od 1958 r. kierował działem historycznym tygodnika „Polityka”. Był autorem, redaktorem i autorem kilkunastu książek, w tym: „Lumumba i jego kraj” (Warszawa 1962), „To były wtedy dzieci” (Warszawa 1975), „Ruch pokojowy. Ludzie, fakty” (Warszawa 1975), „Co ofiary wiedziały o swoim losie” (Kraków 2020) i „XI Nie bądź obojętny” (Wołowiec 2021).
Marian Turski: Honorowy Obywatel Warszawy
Marian Turski został uhonorowany tytułem honorowego obywatela m.st. Warszawy, między innymi, za swoje rozległe wysiłki, które przyczyniły się do powstania Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN na Muranowie. Od początku pełnił również funkcję przewodniczącego Rady Muzeum. Był zaangażowany w kierownictwo Stowarzyszenia Żydowskiego Instytutu Historycznego w Polsce, Stowarzyszenia Żydów Kombatantów i Poszkodowanych w II Wojnie Światowej oraz Rady Domu Konferencji Wannsee – Miejsca Pamięci i Edukacji Historycznej w Berlinie. Przez wiele lat pełnił funkcję wiceprezesa Międzynarodowego Komitetu Oświęcimskiego, a 11 czerwca został wybrany na prezesa.
W marcu 2022 roku Senat UMCS przyznał mu tytuł doktora honoris causa „za szlachetne wypełnianie misji strażnika pamięci o wspólnej polsko-żydowskiej historii, przywracanie wiary w skuteczną moc wolności słowa i głęboki wymiar moralny przykazania „Nie bądź obojętny”, które przeradza się w uniwersalny obowiązek człowieka wobec bliźnich i świata”.
Otrzymał prestiżowe nagrody w Polsce, Francji, Niemczech, Finlandii, Luksemburgu i Austrii.
