Przeciętne miesięczne wynagrodzenie brutto, jakie otrzymywała osoba zatrudniona w gospodarce narodowej w 2023 roku najwyższe było w województwie mazowieckim – podał Główny Urząd Statystyczny (GUS). Wyniosło ono 8466,61 zł. Na drugim miejscu znalazło się województwo dolnośląskie, ale różnica w poziomie wynagrodzenia w porównaniu do Mazowsza jest bardzo duża. Zajmujące końcowe lokaty województwa znajdujące się w tzw. Polsce B od mazowieckiego oddziela już prawdziwa przepaść.
/Arkadiusz Ziółek /East NewsW województwie dolnośląskim (druga pozycja w zestawieniu) przeciętne miesięczne wynagrodzenie brutto w gospodarce narodowej w 2023 r. było niższe o ponad 1052 zł w porównaniu z zajmującym czołową lokatę województwem mazowieckim. Wyniosło 7414,52 zł.
Ponad 7000 zł brutto tylko w pięciu województwach
Niewiele niższa była przeciętna pensja brutto w województwie małopolskim w 2023 r. – było to 7263,39 zł. Małopolsce deptało po piętach województwo śląskie (7225,69 zł brutto). Kolejne w zestawieniu było województwo pomorskie z kwotą 7093,28 zł brutto.
Na tym kończy się lista województw, w których przeciętne miesięczne wynagrodzenie brutto w ubiegłym roku przewyższało kwotę 7000 zł. W pozostałych jedenastu regionach jego wysokość zaczynała się od cyfry „6”.
Z tej grupy najwyższym poziomem przeciętnej miesięcznej pensji mogło pochwalić się województwo łódzkie (6693,87 zł brutto).
Na „ścianie wschodniej” najniższe zarobki
Kolejne miejsca w zestawieniu zajęły:
- województwo opolskie – 6629,61 zł brutto;
- województwo zachodniopomorskie – 6586,26 zł;
- województwo lubuskie – 6510,28 zł brutto
- województwo wielkopolskie – 6507,38 zł brutto
- województwo podlaskie – 6487,81 zł brutto;
- województwo lubelskie – 6454,27 zł brutto;
- województwo kujawsko-pomorskie – 6416,55 zł brutto.
Trzy ostatnie lokaty w zestawieniu GUS zajęły województwa: świętokrzyskie (6260,68 zł brutto), podkarpackie (6182,05 zł brutto) i warmińsko-mazurskie (6152,89 zł brutto).
Przeciętne wynagrodzenie brutto w gospodarce narodowej to stosunek sumy wynagrodzeń osobowych brutto (a także honorariów wypłaconych niektórym grupom pracowników za prace wynikające z umowy o pracę, wypłat z tytułu udziału w zysku do podziału lub w nadwyżce bilansowej w spółdzielniach oraz dodatkowych wynagrodzeń rocznych dla pracowników jednostek sfery budżetowej) do przeciętnej liczby zatrudnionych w danym okresie.