
Polski parlament uchwalił przepisy uznające zatrudnienie na podstawie umów cywilnoprawnych i samozatrudnienia do stażu pracy. Dotychczasowe przepisy uznawały jedynie tradycyjne umowy o pracę za podstawę obliczenia stażu pracy.
Zmiana ustawodawstwa otrzymała 428 głosów za, trzy głosy przeciw i zero wstrzymujących się.
Przed tą decyzją ustawodawcy zatwierdzili pięć poprawek zaproponowanych przez grupę parlamentarną Lewicy. Cztery dotyczyły doprecyzowań technicznych, a jedna wprowadzała istotne zmiany prawne.

Nowelizacja Kodeksu pracy – nowa definicja doświadczenia zawodowego
Zaktualizowane przepisy uwzględniają okresy opieki nad dziećmi przez pracowników kontraktowych w obliczeniach okresu zatrudnienia, pod warunkiem utrzymania składek na ubezpieczenia społeczne. Dokumenty rządowe podkreślają, że ta zmiana ma na celu ujednolicenie oceny okresu zatrudnienia w różnych rodzajach zatrudnienia.
Cztery poprawki zaproponowane przez posłów PiS nie uzyskały akceptacji, w tym przepisy dotyczące funkcji kościelnych, zatrudnienia w sektorze prywatnym i stanowisk w zarządach spółek. Odrębna propozycja z ustawy „Polska 2050” została odrzucona z powodu przekroczenia zamierzonego zakresu regulacji.

Zmienione przepisy rozszerzają uznawanie okresów służby, tak aby obejmowały one działalność na własny rachunek, współpracę umowną, przerwy w opiece nad dziećmi, umowy zlecenia/świadczenia/agencji, członkostwo w spółdzielniach i zweryfikowane okresy zatrudnienia za granicą wykraczające poza standardowe umowy o pracę.
Zmienione metody obliczania stażu pracy
Władze wyjaśniły, że dokumentacja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (ZUS) będzie potwierdzać większość okresów kwalifikujących. W przypadku niestandardowych historii zatrudnienia lub pracy za granicą, które nie zostały zgłoszone do ZUS, zastosowanie będą miały standardowe procedury dowodowe, wymagające przedłożenia materiałów uzupełniających.

Przykłady wdrożenia pokazują praktyczne skutki: pracownik zatrudniony na podstawie umowy o siedmioletnim stażu, który przedstawi dowód czterech dodatkowych lat, może do 2026 r. otrzymać 26 dni urlopu rocznego, podczas gdy obecnie przysługuje mu 20 dni.
Dotychczasowy wymiar urlopu pozostaje taki sam: 20 dni w przypadku zatrudnienia krótszego niż 10 lat i 26 dni w przypadku zatrudnienia trwającego dziesięć lat.
Okresy pracy sprzed wejścia w życie ustawy stają się obowiązujące wstecz po odpowiedniej weryfikacji. Pracownicy zyskują dwa lata po jej wejściu w życie na przekazanie pracodawcom dokumentacji historycznej.
Wdrożenie nastąpi etapami: w przypadku podmiotów publicznych nastąpi to w styczniu 2026 r., natomiast w przypadku sektora prywatnego nastąpi to sześć miesięcy po opublikowaniu wytycznych.